Ευκαιρία να τμήσουμε και να θυμηθούμε τα ξεχασμένα μας γεφύρια που κοσμούν τα ποτάμια μας. Ευτυχήσαμε ως χώρα να έχουμε πολλά και σημαντικά έργα της λαϊκής γεφυροποιίας, προίκα από τους γεφυροποιούς “Κιουπρουλίδες”, όπως τους έλεγαν οι παλαιοί.
Γεωγραφικά τα γεφύρια μπορεί να ανήκουν σε μια περιοχή, όμως ταυτόχρονα ανήκουν σε όλο τον κόσμο, ως σύμβολα πολιτισμού που επέτρεψαν την επαφή ανθρώπων, πολιτιστικών και οικονομικών αγαθών, διευκολύνοντας την κάθε είδους μορφή επικοινωνίας και ζωής, καθιστώντας το απροσπέλαστο προσπελάσιμο!
Με αφορμή την ημέρα αυτή, ας θυμηθούμε και τα δικά μας πέτρινα γεφύρια, τα βεργιώτικα πετρογέφυρα, αυτά που γεφύρωναν τον ποταμό της πόλης μας, τον “Βασιλικο” τον “Γυφτοπόταμο”, τον δικό μας Τριπόταμο.
Δυστυχώς όλα τα παραπάνω χάθηκαν… Το μόνο που στέκει ακόμη όρθιο σε πείσμα της φύσης και αντιστεκόμενο στον χρόνο είναι το γεφύρι «Καραχμέτ»!
Για αυτό λοιπόν ας αναρωτηθούμε:
Θα τα αφήσουμε να χαθούνε; Θα επιτρέψουμε την καταστροφή τους; ή θα τους δώσουμε τη δυνατότητα να ξαναζωντανέψουν! Να μας δείξουν την μεγαλοπρέπεια τους!